Ik begin mij met de dag meer te ergeren aan Martin Pikaart (1968). In de Volkskrant van vrijdag 4 maart 2011 zegt hij in zijn commentaar op een onderzoek van het Centraal Planbureau, waaruit blijkt dat babyboomers niet de profiteurs zijn waar hij ze voor houdt: “De babyboomers hebben bijvoorbeeld enorm geprofiteerd van de woningmarkt. Maar ook van de VUT. Een behoorlijk deel van de generatie die voor 1955 is geboren, kon op zijn 57e met de VUT. Dat betekent dat ze acht jaar 70% van hun salaris hebben gekregen.”
Het mag duidelijk zijn dat Pikaart niet opgelet heeft. Ik ben van 1951 en zowel de DOP, als de VUT, als de FPU zijn aan mijn neus voorbij gegaan. Ik kan dan wel op mijn 60e met pensioen, maar haal dan zelfs geen 60% van mijn laatst verdiende salaris. Overigens is dat voor mij geen bezwaar geweest, want ik ga op 1 mei met ABP keuzepensioen en daarnaast wijd ik me aan mijn eigen bedrijfje. Te beroerd om te werken ben ik nooit geweest. Naar anderen wijzen, zoals Pikaart doet, heb ik ook nooit gedaan.
Ik ben altijd bij de les gebleven en dat kan ik van Pikaart niet zeggen. Hij vergeet namelijk dat maatregelen als de DOP en de VUT vooral in het leven zijn geroepen om voor zijn generatie banen te scheppen. De babyboomers waar hij zo laatdunkend over spreekt hebben indertijd besloten af te zien van een groot pensioen om plek te maken voor jongeren die graag wilden werken. Overigens is de generatie van Pikaart wel de generatie die het meest heeft geprofiteerd van de WW en de sociale voorzieningen van de verzorgingsstaat. Vind ik niet erg, maar het zou hem sieren als hij daarvoor uitkwam in plaats van te doen wat zijn generatie al zo lang doet, vol afgunst naar anderen kijken, meestal verongelijkt de oorzaak van eigen falen elders zoeken. Als de generatie van de babyboomers zijn mentaliteit had gehad, zou hij nu heel anders piepen.
In mijn column over de PSverkiezingen heb ik al beschreven dat ik me jaren geleden al realiseerde dat ik het niet van die generatie zou moeten verwachten als ik eenmaal aan mijn pensioen toe zou zijn.
Overigens heb ik uiteindelijk op het allerlaatste moment niet op 50PLUS gestemd, maar op de SP, want in tegenstelling tot wat Pikaart van mij verwacht heb ik nog steeds een groot sociaal besef en ben ik nog steeds van mening dat in tegenspoed de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen.
Update: Dat Pikaart alleen maar oog voor zijn eigen generatie heeft blijkt wel uit het feit, dat je hem nooit hoort over het feit dat gepensioneerden door het niet indexeren inmiddels al een inkomensachterstand op hun vooruitzichten hebben van ruim 8%.
Mens en waanzin 
Pikaart zit ook helemaal fout met z’n opmering dat jongeren 10 jaar langer moeten werken voor hun pensioen. Ik was in 1968 één maand 17 toen ik begon met werken. De jongeren van tegenwoordig zijn 23 tot 25 jaar oud als ze gaan werken. Dat scheelt in het gunstigste geval dus 8 jaar dat ze minder werken vor hun pensioen. Daarnaast heb ik tot plm. het jaar 2000 veertig uur per week gewerkt. De jongeren tegenwoordig werken slechts 36 uur per week. Dat is dus 4 uur per week x 48 weken is 192 uur per jaar x 32 jaar (1968 tot 2000) is 6.144 uur gedeeld door 8 is 768 dagen gedeeld door gemiddeld 220 werkdagen per jaar = 3 1/2 jaar. In totaal werk ik dus ruim 11 jaar langer voor mijn pensioen als de jeugd van tegenwoordig. Wat een gezeur over de ouderen met teveel pensioen, te lage hypotheek, te groot salaris en te veel vrije dagen!
De jongeren dus pas met 76 met pensioen!
Interessante berekening. Zal hem nog wel eens citeren! Hartelijk dank.
17-02-2012 net een Zembla uitzending gezien over pensioensprookjes waarin Pikaart zich doet kennen als een verongelijkte en gefrustreerde figuur die halve waarheden verkondigt en duidelijk niet deskundig is al wordt hij zo gepresenteerd. Het hele programma was trouwens slordig en zeer onvolledig en draagt zo volstrekt nodeloos alleen maar bij aan de onvrede en onzekerheid over de oude dag van velen.
Een gemiste kans.