Bob Smalhout is overleden. De vermaarde anesthesioloog, die maar wat graag via zijn columns in de Telegraaf de pennenstrijd aanging over zaken op het medisch, politiek en maatschappelijk vlak, is niet meer.
In maart 2013 bezocht ik samen met cineast Henk Borg de bejaarde hoogleraar voor een lang gesprek over de ontwikkelingen in de gezondheidszorg in het algemeen en die in ziekenhuis Bethesda in Hoogeveen in het bijzonder. Hoewel ik toen inmiddels lang genoeg op straat en in de media liep te roeptoeteren dat Bethesda volwaardig moest blijven, mijn eerste confrontaties met Donkervoort c.s. had overleefd en voor niets of niemand meer bang was, kriebelde het toen wij in een typisch Gooische Vrouwen laantje de auto parkeerden voor het hek met het bord: Prof. Dr. B. Smalhout, anesthesioloog.
In 2012 had ik, op aandringen van een Hoogeveensche fan van de columns van Smalhout in de Telegraaf, de oud-hoogleraar een mail gestuurd over de ontwikkelingen rond Bethesda. Eerlijk gezegd in de verwachting er niet veel of slechts een beleefd berichtje op terug te ontvangen. Dus toen ik plotseling zijn secretaresse aan de lijn kreeg met de vraag of het schikte dat “de professor u een ogenblik stoort” kon ik met moeite een kreet onderdrukken. Smalhout nam uitgebreid de tijd om te informeren naar de situatie in Hoogeveen en de uitgangspunten van het actiecomité. Vervolgens stak hij me een hart onder de riem met een aantal adviezen en bij het afsluiten benadrukte hij dat ik hem altijd mocht bellen als ik dat nodig had.
Nadat met name de medici Klaas Reenders en Marnix Koppe mij hadden onderwezen in het reilen en zeilen binnen een ziekenhuisorganisatie en ik het gevoel had gekregen te weten waar ik het over had, trok ik de stoute schoenen aan en vroeg Smalhout om een video interview ten behoeve van onze actiewebsite. Hij stemde daar onmiddellijk in toe en ontving Henk Borg en mij bijzonder gastvrij.
Kern van Smalhouts boodschap was dat in kleine ziekenhuizen een aantal voorwaarden voor goede zorg aanmerkelijk beter gerealiseerd kunnen worden dan in de hele grote ziekenhuizen. Met name het informele contact tussen artsen onderling en artsen en verpleegkundigen kon niet voldoende gewaardeerd woorden. Ziekenhuis Bethesda noemde hij het Academisch ziekenhuis van Drenthe en voor de zorgverzekeraars en hun opstelling sinds de intreding van de marktwerking had hij geen goed woord over.
Wij maakten die dag ook kennis met zijn tweede echtgenote, de historica Nanda van der Zee, die in 2014 overleed aan de gevolgen van een ongelukkige val. Een verlies dat Smalhout in grote eenzaamheid achterliet, bekende hij in een aflevering van EO’s Geloof en een hoop liefde. Hij vertelde daarin dat hij in voldoende mate over de middelen om euthanasie te plegen kon beschikken, maar dat hij aan zijn talrijke in de oorlog door de nazi’s omgebrachte familieleden schatplichtig was en het niet kon maken om het leven actief te verlaten.
Hoe zeer de meningen over de maatschappelijke opvattingen van de professor ook mogen verschillen, Henk en ik hebben een bevlogen en betrokken medicus ontmoet en waren vanochtend beiden stil bij het lezen van zijn overlijdensbericht.
.
.
.
Klik hier om een keuze uit de onderwerpen in dit interview te maken
.
Mens en waanzin 