Via de sociale media opperde Winterswijker Jan van der Lende dat het een krachtig wapen tegen de groeiplannen van het Slingelandziekenhuis zou zijn, als de gemeenten Berkelland, Oost-Gelre, Bronkhorst, Aalten en Winterswijk zouden besluiten tot een coalitie van de “echte Achterhookers” in de strijd tegen de overheersing door de zelfbenoemde hoofdstad, Doetinchem. Misschien zelfs te komen tot een nieuwe gemeente Oost-Achterhoek.
Van der Lende heeft daar zeker een punt. Eendracht maakt macht. De gezamenlijke vuist is sterker dan de som der individuele vuisten. Mogelijk zou die coalitie zelfs via de Autoriteit Consument en Markt de reeds aangegane fusie kunnen laten ontbinden. De ACM heeft zich immers bij het toestaan van de fusie gebaseerd op de toen voorliggende plannen om twee volwaardige, gelijkwaardige ziekenhuizen te behouden. Het is maar helemaal de vraag of de ACM had toegestemd in een plan om van twee volwaardige gelijkwaardige ziekenhuizen één ziekenhuis te maken, waarbij in de uiterste hoek van het verzorgingsgebied een ziekenhuis wordt opgeofferd. In zo’n plan kun je een vijandige overname zien en dat kan in het kader van de taak van de ACM, om de concurrentie (een basisvoorwaarde voor vrije marktwerking) te bewaken, een zwaarwegende reden zijn om toestemming voor de fusie te weigeren.
Het feit dat alle belanghebbenden in Winterswijk gezamenlijk hebben opgeroepen om de fusie te ontbinden en SKB als zelfstandig ziekenhuis verder te laten gaan is een mooie stap op weg naar die coalitie, waarin de Winterswijkse Eendracht kan uitgroeien tot Oost-Achterhoekse Eendracht (OAE). Of de vorming van een nieuwe gemeente daarvoor nodig is daar durf ik mij niet over uit te laten. Voor intensieve samenwerking is fusie niet nodig. Dat is in de achter ons liggende jaren bij vele ziekenhuisfusies meer dan duidelijk geworden. De meeste fusies leveren stijgende kosten op en een dalend zorgaanbod. En dan te bedenken dat bij de invoering van marktwerking in de zorg de belofte werd gedaan van meer en betere zorg voor een lagere prijs.
De ontvlechting van de ziekenhuizen van de Reinier Haga groep (RHG) in Den Haag, Delft en Zoetermeer bewijst dat ten halve keren goed mogelijk is. De drie ziekenhuizen werkten bestuurlijk al jaren samen in de RHG en onderzochten of ze een stap verder wilden gaan, met een juridische fusie. Een gevolg van zo’n complete fusie zou zijn dat de werknemers samen onder een nieuwe werkgever zouden vallen. Dat leverde verzet op van de medici. Ook de cliëntenraad en de verpleegkundige raad van het Delftse ziekenhuis waren tegen. Eind december werd duidelijk dat de raad van bestuur en raad van toezicht van de RHG afzagen van die volledige fusie. De bestuurlijke fusie wordt derhalve teruggedraaid (bron: AD 18-02-20).
Dit soort besluiten wordt niet afgedwongen door tweespalt. Om dit soort kwesties een bepaalde richting uit te duwen is grote eendracht nodig, in combinatie met daadkracht en vastberadenheid. Alleen dan heb je kans op succes. Hieronder als afschrikwekkend voorbeeld de wijze waarop het in Hoogeveen volkomen fout is gelopen. Ik hoop vurig dat een jonge, ambitieuze burgemeester, die ook nog eens kind van het dorp is, niet op zo’n manier de geschiedenis in wil gaan. Eendracht maakt macht. Die macht is nodig om de fusie tussen SKB en SZ te ontvlechten, maar er is ook wijsheid nodig, om na de ontvlechting als goede vrienden verder samen te kunnen werken.
Het nachtmerriescenario in Hoogeveen
Het gemeentebestuur had geen rechte rug en enorm slappe knieën. Ook de gemeenteraad verschool zich voortdurend achter “daar gaan wij niet over” en de wethouder die zorg in de portefeuille had kon “zich niet voorstellen dat Treant verloskunde en kinderafdeling zou sluiten”. In de lokale media riep hij zelfs op om vertrouwen te hebben in het beleid dat de raad van bestuur van de zorggroep voerde. Met zulke schippers vaar je recht op lager wal af en lijdt je onherroepelijk schipbreuk. Met zulke soldaten win je geen enkele oorlog.
De gemeenteraad was vanaf het begin ronduit negatief over het Comité Actie voor Bethesda en wilde in de praktijk niets met het comité van doen hebben, ook al zat er een gynaecoloog in, twee huisartsen en een voormalig lid van de Raad van Toezicht. Het gaf Treant alle gelegenheid om tweedracht te zaaien op de rode loper die door college en raad voor de zorggroep werd uitgelegd. De dankbare stafvoorzitter deed vervolgens alles om de leden van het actiecomité zwart te maken.
Toen twee specialisten zich een plaats in de Raad van Bestuur elleboogden wilde de ondernemingsraad van het Hoogeveense ziekenhuis naar de Ondernemingskamer van het Gerechtshof Amsterdam stappen om de benoeming van beide heren te voorkomen. Op intimiderende manier heeft de Raad van Toezicht de OR op andere gedachten weten te brengen. In Drenthe zijn de mensen van nature nogal timide en makkelijk te manipuleren.
Het actiecomité stelde vervolgens de gemeenteraad voor om bij het Scheidsgerecht Gezondheidszorg een toetsingsverzoek in te dienen in verband met ongeoorloofde belangenverstrengeling. De kans dat de raad ontvankelijk zou zijn met zo’n verzoek was namelijk vele malen groter dan de kans dat een actiecomité ontvankelijk zou zijn. De gemeenteraad durfde niet en er bleef geen andere mogelijkheid dan dat wij als comité een bijna onmogelijke missie zouden proberen te volbrengen. Hoewel wij zeer welwillend door de leden van de Governance commissie van het Scheidsgerecht werden bevraagd, achtten zij ons uiteindelijk toch niet ontvankelijk en deden geen uitspraak. Een moedigere gemeenteraad had mogelijk meer bereikt.
Daarom spreek ik opnieuw de hoop en de verwachting uit dat de Winterswijkse raad wel standvastig, daadkrachtig en vastberaden zal zijn en in grote eendracht met alle groeperingen zal blijven knokken voor SKB.
Hou de rug recht, de poot stijf en de hakken in het zand mensen. SKB is het meer dan waard!
Mens en waanzin 