Ze heeft de oorlog overleefd, is meer dan tachtig jaar geworden, maar nu in het zicht van het einde nog gaan verhuizen dat wilde ze niet. De 81-jarige Annie Westveer-Van Poelje in Den Helder verkoos onlangs de dood boven de naar het lijkt min of meer gedwongen verhuizing vanuit verzorgingstehuis de Golfstroom, waar ze woonde.
Ze is de eerste en hopelijk ook de laatste, maar na de uitzending van EenVandaag (1e item) op 30 september vrees ik het ergste. Directeur Coert Veenstra, directeur van zorggroep Vrijwaard, waar de Golfstroom deel van uitmaakt, wil een commercieel gezondheidscentrum op de begane grond van het bejaardentehuis vestigen en oefent volgens journalist Dick Berts grote druk uit op de kwetsbare ouderen om te verhuizen. In een artikel op Den Helder Actueel roept Berts tot vervolging van Veenstra wegens dood door schuld.
De directeur van de zorggroep leek in de reportage van EenVandaag de onschuld zelve. Nee de voorbereidingen van mevrouw Westveer hadden ze niet gesignaleerd. Dat mevrouw haar plannen had aangekondigd was blijkbaar geen reden tot extra waakzaamheid. Berts omschrijft Veenstra niet mis te verstaan: “Van projectontwikkelaars zoals Coert Veenstra kun je, ondanks het sociale camouflagepak dat ze zichzelf hebben aangemeten, asociaal gedrag verwachten.”
Het asociale gedrag van Veenstra uit zich volgens Berts in de gedwongen verhuizing van hoogbejaarden naar een compleet ander bejaardentehuis, waardoor ze worden beroofd van hun laatste sociale contacten en van hun vertrouwde loopje naar de winkel die nog net haalbaar was.
De auteur meent in zijn artikel dat er gegronde redenen zijn om een onderzoek te starten naar de vraag of directeur Veenstra beschuldigd kan worden van dood door schuld. “Het is uitsluitend aan de rechter om te oordelen of Coert Veenstra zich schuldig heeft gemaakt aan het misdrijf dood door schuld. Maar er is alle aanleiding om dat te laten toetsen. Toen Veenstra zogenaamd het gesprek aanging met de bejaarden, dreigde hij dat bij het minste zuchtje tegenwind meteen af te breken. “Anders stuur ik u wel een brief met mijn visie”, schreeuwde hij de hoogbejaarden toe. Ook uit het feit dat Veenstra een volstrekt onrechtmatig spreekverbod heeft opgelegd aan zijn personeel, blijkt dat hij het nodige te verbergen heeft. Een spreekverbod vormt een ernstige inbreuk op de moeder van alle grondrechten, de vrijheid van meningsuiting, die onverkort voor werknemers geldt.”
Er zijn mensen die dit gesol met bejaarden goedpraten. De directeur noem mevrouw Westveer in EenVandaag een uitzondering was. Weliswaar een betreurenswaardige maar toch.
In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was er een poster die meldde: “Als we voor onze economie ons vruchtwater zouden moeten bevuilen, dan deden we dat!”
Er lijkt weinig veranderd.
.
.
En dan was er nog een ambetenaar die zei de verhuizing had er niets mee te maken.