Nog nooit in de geschiedenis is het in Europa zo lang vrede geweest. De enkelingen die de tweede wereldoorlog nog hebben meegemaakt zullen niet lang meer onder ons zijn. Dat geldt eveneens voor hen die namens Nederland in Indonesië misdaden begingen (al dan niet in opdracht van hun meerderen). Jongere Nederlanders hebben in Korea gevochten en recenter in Libanon, Joegoslavië, Irak en Afghanistan. Er zijn dus nog wel landgenoten die weten wat oorlog is. Die het aan den lijve hebben ondervonden. Maar verder… wat hebben Nederlanders nog meegemaakt op dit gebied?
Het ergste wat ik op dit terrein heb meegemaakt betrof een verhaal van een uit Kroatië gevlucht meisje. Voor haar ogen zijn haar ouders vermoord door dorpsgenoten. Ze vertelde het me zonder tranen. Die had ze allang niet meer. Ik heb er wekenlang nachtmerries van gehad. Kon me er helemaal niets bij voorstellen.
De nachtmerries verdwenen. Het meisje was ongelooflijk dapper en gezegend met een zonnig karakter. Ze heeft gelukkig een goed leven op kunnen bouwen in Nederland. Ik heb haar nooit durven vragen hoe zij in vredesnaam heeft leren omgaan met de gruwelijke beelden die in haar hoofd zijn geplant.
Veel later las ik Grensgeval van de Zweedse thriller-auteur Thomas Kanger. Een spannend boek. Een boeiend boek. En tegelijkertijd een ontluisterend boek. Een Zweedse rechercheur wordt verliefd op een voormalig Joegoslaaf. Als hij vermoord wordt gaat zij op zoek naar zijn geschiedenis. Een thriller die speelt in het na-oorlogse Balkan gebied.
Het uiteenvallen van Joegoslavië schiep de voorwaarden. Burgeroorlog en menselijk leed waren het gevolg.
Ik ben absoluut niet blij met Europa, maar laat het toch maar niet uiteenvallen. En tegen de blonde reus met de Limburgse roots zou ik willen zeggen: “Geert als je de geschiedenis kent besef dan dat je een doodlopende route wilt volgen.”
.
Mens en waanzin 
Als één iemand kan zeggen dat er ooit een oorlog is gewonnen, ja, dan zou ik voor oorlog zijn… tot nu toe zie ik alleen verliezers…..